Are you lost? Don't be afraid my dear, I'll be there when you'll need me.. To sing to you the song of sadness when all hope will have been lost...

Tied Puppets


Liani
Είμαι ο ιππότης της τετράγωνης κρέπας,
ο άρχοντας του κηκλιδώματος,
ο πρίγκιπας της τουαλέτας,
είμαι το φως του φρένου,
η βουβαλική μάζα του τραίνου,
είμαι ο σκουπιδοφάγος του σπιτιού σας.
Είμαι ο άρχοντας
Είμαι ο Μεγιστάνας
Είμαι πριγκίπισσα
Είμαι ο διακόπτης

ΕΙΜΑΙ... Ο Άκυρος Λόρδος
(τυχών συμπτώσεις με αληθινά πρόσωπα είναι τυχαίες)
Σήμερα έκλεισα τα 5 μου :D

Never Judge a Book By It's Cover ;)
<-------------------------------->


Adis
Αν σου πω ποιος είμαι σήμερα, δε θα ξέρεις ποιος θα 'μαι αύριο. Αν προσπαθήσω να σου πω ποιος θα είμαι αύριο από σήμερα, ίσως και να κάνω λάθος. Το χθες είναι πλέον πολύ μακριά. Έτσι γράφω για να "σώσω" το ποιος είμαι τη στιγμή που το κάνω.. Όλοι μας αλλάζουμε, αρκεί να ξέρεις να χειριστείς σωστά αυτό που γίνεσαι..

The page of an old friend

Take a walk down the visual
Bill Ioanou


There are things known and things unknown an' in between are the doors...

Bleeders

Τετάρτη, Μαΐου 26, 2010


Τα βήματα του πάνω στο μέταλλο ακούγονταν αλλόκοτα αφού το οξύ απ' το στόμα του πλάσματος είχε λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του. Είχε λαχανιάσει απ' το τρέξιμο, όλοι οι διάδρομοι του φαίνονταν ίδιοι, οι τοίχοι δε διέφεραν και οι διασταυρώσεις ήταν πανομοιότυπες. Σταμάτησε και αφουγκράστηκε χωρίς το αυτί του να πιάνει κανένα ήχο. Έκλεισε τον φακό του για οικονομία στις μπαταριές και με όση περισσότερη ησυχία μπορούσε κάθισε κάτω. Απ' όλη την παρέα του μόνο αυτός ήταν ζωντανός, είχε να δει άνθρωπο εδώ και μια μέρα η τουλάχιστον έτσι νόμιζε γιατί χωρίς ρολόι και χωρίς οποιοδήποτε ίχνος ενημέρωσης δεν ήξερε πια τι ώρα είναι, ποια μέρα είναι. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι πρέπει να μετακινείτε αθόρυβα και συνέχεια για να μην τον βρει το τέρας, του είχε γλιτώσει μια φορά αλλά την επόμενη… ποια επόμενη, δεν θα υπάρξει επόμενη. Εάν ξανασυναντηθούν πάλι τότε δεν υπάρχει σωτηρία. Έπειτα από ξεκούραση αρκετής ώρας σηκώθηκε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε και άρχισε να προχωράει δεν ήξερε το προς τα πού αλλά μετακινιόταν συνέχεια. Το φως του φακού του έδειχνε ότι πριν από αυτόν είχαν περάσει και άλλοι απ τον ίδιο δρόμο, η ιδέα και μόνο του έδινε ελπίδες ότι θα βρει και άλλους επιζώντες. "ολόκληρο κρουαζιερόπλοιο με 13000 ανθρώπους, τι διάολο, αποκλείεται να τους έχει σκοτώσει όλους, πότε πρόλαβε!" μουρμούρισε. Εκτός και εάν δεν ήταν μόνο ένα. Στην ιδέα και μόνο η καρδία του άρχισε να χτύπα πιο δυνατά και γρήγορα. Σταμάτησε και αφουγκράστηκε. Τίποτα, ¨ούτε νεκροταφείο δεν έχει τόση ησυχία¨ σκέφτηκε, συνέχισε να περπατάει στις μύτες και να προσέχει το παραμικρό πράγμα. Στην μύτη του διείσδυσε απότομα η μυρωδιά του σάπιου και της καμένης σάρκας. Αμέσως έσβησε τον φακό του και πλησίασε στην άκρη του τοίχου, γλιστρώντας στον οποίο έφτασε στην γωνία, έβγαλε με προσοχή το κεφάλι σιγά-σιγά και κοίταξε εάν ήταν ασφαλές να περάσει απέναντι. Τα μόνα φώτα που λειτουργούσαν ήταν πάνω απ' τις πόρτες των δωματίων, όμως έβγαζαν αχνό φως το οποίο ίσα που φαινόταν. Κοίταξε προς όλες τις κατευθύνσεις, τίποτα. Άρχισε να μετακινείται με αργές κινήσεις απέναντι. Ακριβώς στην μέση του διαδρόμου με την άκρη του ματιού του έπιασε μια κίνηση. Σταμάτησε και όντως κάτι κάπου κινούνταν, παρατήρησε ότι τα φωτάκια των δωματίων εξαφανίζονταν και ξαναεμφανίζονταν σαν κάποιος να πέρναγε από μπροστά τους. Ότι και να ήταν πρέπει να τον είδε γιατί αύξησε την ταχύτητα του κατακόρυφα. Χωρίς να χάσει ούτε χιλιοστό του δευτερολέπτου έφτασε απέναντι και όσο πιο γρήγορα μπορούσε βρήκε ένα δωμάτιο στο οποίο δεν δούλευε το μικρό φως από πάνω. Μαζεύτηκε κάτω απ' την παχιά κάσα της πόρτας και κρατούσε την αναπνοή του για να ακούσει, όμως τίποτα, ούτε περπάτημα, ούτε ο παραμικρός θόρυβος. Έκατσε εκεί για μισή ώρα, μπορεί να ήταν και μια ώρα, δεν μπορούσε να υπολογίσει. Βγήκε απ την κρυψώνα του, πλησίασε την γωνία τις διασταύρωσης και κοίταξε προσεκτικά. Το αχνό φως αρκούσε για να τρομάξει με αυτό που είδε. Στην μέση του διαδρόμου το εξωγήινο τέρας τραβούσε κάποιο χέρι από κάτι που μάλλον μερικές ώρες πριν θα ήταν άνθρωπος, το κεφάλι και τα πόδια έλειπαν, υπήρχε μόνο το πάνω μέρος του σώματος με δυο χέρια. Οι λεπτομέρειες ήταν εφιαλτικές, μπορούσες να δεις τα πλευρά, το περισσότερο δέρμα έλειπε, μάλλον λόγο του καυστικού οξέος που έσταζε απ το στόμα του τέρατος και το άλλο χέρι τρανταζόταν άψυχο σαν να μην ήταν αληθινό. Όση ώρα στεκόταν παρατήρησε ότι το πλάσμα ακόμη και τρώγοντας δεν έκανε θόρυβο. Ακούστηκε κάτι από πίσω του, απ' τον τρόμο του δεν μπόρεσε ούτε να κουνηθεί, ευτυχώς.  Γιατί δίπλα του, ούτε πολύ ούτε λίγο στα 2 μέτρα ήταν ένα δεύτερο εξωγήινο πλάσμα. Το είδε με την περιφερειακή του όραση, το ύψος του ήταν ίσο με αυτό ενός κανονικού άνδρα. Το βλέμμα του καρφώθηκε πάνω του. Τον κοιτούσε, τον περιεργαζόταν με εκείνα τα απίστευτα μικρά μάτια που γυάλιζαν μέσα στο σκοτάδι απ' τις αντανακλάσεις του απειροελάχιστου φωτός. Η καρδία του σταμάτησε, το σώμα του μούδιασε και τα δευτερόλεπτα του φάνηκαν ώρες που δεν πέρναγαν με τίποτα. Τότε είδε στην άλλη άκρη ένα φως μετά βγήκαν μερικά ακόμα. Όταν πλησίασαν λίγο κατάλαβε ότι ήταν φακοί. Μέσα του ήθελε να φωνάξει απ' την χαρά του και την απόγνωση. Συνολικά ήταν 10 άτομα και περπατούσαν παράξενα, δίπλα δίπλα στους τοίχους σε 2 ομάδες των πέντε ατόμων, μόλις διένυσαν μια μικρή απόσταση απ' την γωνία που βγήκαν ένας ένας έσβησαν οι φακοί και άναψαν άλλα πιο μικρά φωτάκια χρώματος πράσινου και κόκκινου. Τα έβλεπε με απίστευτα αργή ταχύτητα να πλησιάζουν. Τα μάτια του απ την κούραση είχαν αρχίσει να θολώνουν, τα ανοιγόκλεισε και η όραση του επανήλθε στο κανονικό. Τότε τον γέμισε ένα κύμα απελπισίας γιατί είδε πως οι άνθρωποι απομακρύνονταν αντί να έρθουν να τον βοηθήσουν. Τα πόδια του είχαν αρχίσει να τρέμουν και προσπαθούσε να κρατηθεί όρθιος. Δεκάδες σκέψεις πέρασαν απ' το μυαλό του "αυτό είναι φυσικό, γιατί να ρισκάρεις τις ζωές 10 ατόμων όταν μπορείς να φύγεις", "έπρεπε να ακούσω την μητέρα μου και να μην πάω με την παρέα μου, γιατί να έχουν πάντα δίκαιο οι μητέρες?", "είναι και άδικο να πεθάνω παρθένος ρε γαμώτο ΓΙΑΤΙ?!".

to be continued 

6 Commited Crimes:

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΨΥΧΗΣ είπε...

Η σκέψη με κουράζει... είπες.
Και εγώ κοιτάζω μια ανάρτηση που έχει ένα σκηνικό επιλεγμένο από ταινία, αυθαίρετα ένα τυχαίο, γιατί αλλιώς πως μπόρεσες να σκεφτείς, να επιλέξεις, να προσαρμόσεις και τελικά να γράψεις μια τόση μεγάλη ανάρτηση και χωρίς να σκεφτείς έκρυψες με έντεχνο τρόπο την σκέψη σου, που δεν έκανες, πίσω από δυο σειρές και γελώντας, ίσως μέσα σου, είπες ''τώρα σκεφτείτε εσείς άντε να σας δω''
και αναρωτιέμαι μήπως τελικά σε κούρασε η σκέψη όλων των άλλων γύρω σου γιατί πολύ απλόχερα ο καθένας σου πασάρει την σκέψη του και σε βάζει υποτίθεται να ψάξεις και καλά βαθύτερα... στα κενά της σκέψης του.
Ακόμη και αν διαφωνίσεις τώρα, μπορεί το μέλλον της σκέψης σου να με δικαιώσει... ελπίζω.

Αν δεν θέλω να με βρεις δεν κρύβομαι... το θέμα είναι ποιός θέλεις να σε βρει.

Στο θέμα μας:
Οι μητέρες!!!
Δεν έχουν πάντα δίκιο οι μητέρες η δική μου κάποτε είπε
''πάει τρελάθηκε το παιδί''.
Όταν της είπα θα κατέβει ο Θεός να μου μιλήσει και πίστεψε ότι το εννοούσα.
Το πιστεύω ακόμη αν πρέπει θα το κάνει, μόνο που σήμερα δεν μπορεί να με πει τρελό η λογική της σταμάτησε όταν... δεν μπορούσε να μου δώσει απαντήσεις σε γεγονότα της ζωής μου.

Νεκρός παρθένος!!!
Γιατί η ζωή είναι άδικη με τους παρθένους.

annanas είπε...

Τι να πω; Περίμενα να δω την επιρροή μου πάνω σου, αλλά πού; :ΡΡ
Απρόσμενες οι τελευταίες (;) σκέψεις του ήρωα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικά.

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα άλλη συνέχεια. Εκτός κι αν ακολουθήσει και 2ο μέρος. Το πας για επιστημονική φαντασία και το προσγειώνεις στη "μαμά που είχε δίκιο". Βάλε λίγο έρωτα που πουλάει!
Ο εξωγήινος που τον κοιτάει είναι θηλυκό, τον ερωτεύεται, τον σώζει αλλά τον παίρνει αιχμάλωτο. Αφού βρίσκουν τρόπο να επικοινωνήσουν, συνειδητοποιούν ότι κάτι τους συνδέει. Αυτός είναι ο Μώλντερ κι αυτή η ανηψιά του.

P.S. Η ζωή είναι άδικη και με τους Ταύρους.

Liani είπε...

Annana τωρα μιλαω με τον Αδη και αυτο ακριβως του ελεγα. Δεν γραφω αναρτησεις που να "πουλανε" γραφω για να προκαλεσω. Αντιδρασεις, Συναισθηματα, Σκεψεις.

οσο για την επιρροη σου, θα φανει στην επομενη αναρτηση του SV. η συγκεκριμενη αναρτηση ηταν γραμενη 5 χρονια πριν, απλως την ξεθαψα, την γυαλισα και την εβαλα στην βιτρινα ;)

και φυσικα θα εχει συνεχεια απ την στιγμη που γραφει στο τελος "To Be Continued" ;)

οταν γραφω εγω να προσεχετε τις παραμικρες λεπτομερειες. ;P γιατι εκει "παιζω" εγω.

"Ο εξωγήινος που ... η ανηψιά του."
εγω τωρα αναρωτιεμαι, απο που ε-τουτος ο επιρεασμος? ποιος σου αναψε τις φωτιες της φαντασιας?

να φανταστω εσυ εισαι ταυρος? γιαυτο και το ΥΓ :P

Προς ΠαραθυρόΨυχο
δεν απαντησα ακομη στο σχολιο γιατι να πω την αληθεια αυτη η συζητηση πρεπει να γινει απο κοντα. σαν σχολιο θα καταληξει να γινει πολυ μεγαλο. και εξαλλου ειναι καποια πραγματα που δεν καταφερα να κατανοησω ακομη απο αυτα που ειπατε. καποια στιγμη θα κατσουμε με ενα ποτηρι ο καθενας, ενα τασακι και ενα τετραδιο για να συζητησουμε

Liani

annanas είπε...

Ταύρος, ταύρος.

Το "to be continued" ομολογουμένως μου ξέφυγε.
Η έμπνευση ήρθε από το τέρας με τα όξινα σάλια.
Αναμένω την επόμενη ανάρτηση με αγωνία (και τη συνέχεια αυτής βέβαια)

Adis είπε...

Λοιπόν.. Από που να ξεκινήσω..

Πρώτα πρώτα καλά κάνεις και δε γράφεις "εμπορικά" και γράφεις όπως νιώθεις (όχι ότι και εμπορικά δε γίνεται...) γιατί αυτό κάνει ξεχωριστά τα κείμενά σου και αυτή είναι μία απ' τις βασικότερες διαφορές ανάμεσα στα δικά σου ποστ και στα δικά μου. Και μ' αρέσει πολύ αυτή η αντίθεση! ;)

Από 'κει και πέρα, όντως πολύ άρρωστη η ψυχολογία του ήρωά μας... Εγώ έτσι όπως πάει τον βλέπω νεκρό στο β' μέρος.. Δηλαδή αν δεν ήταν παρθένος δε θα είχε πρόβλημα θανάτου?? :P

Άντε τώρα να δούμε και το παρακάτω.. Καιρό είχες να γράψεις! (Ποιος μιλάει..) Μη με ακούς, κάτι δικά μου.. :P

Καλό βράδυ dude! :)

Liani είπε...

το θεμα δεν ειναι οτι εαν δεν ηταν παρθενος δεν θα ειχε προβλημα θανατου, αλλα απλως προσπαθω να διακωμωδήσω μια σκεψη που καναμε ολοι οταν ειμασταν παρθενοι. γιατι κανεις δεν θελει να πεθανει χωρις να κανει κατι που δεν εκανε. και δεν ειναι μονο ο ερωτας στην πραξη που εννοω μονο. αλλα και γενικα οτι δεν προλαβαμε να κανουμε.

μπα ο ηρωας νομιζω πεθαινει στο Λ μερος της αναρτησης αλλα δεν θυμαμαι μπορει να ειναι και στο Ξ. πφφφ ειναι λιγο μεγαλη η ιστορια χΔ

αχ δεν μπορω να περιμενω να δω αντιδρασεις απο την επομενη ιστορια. θα παθω ελκος μεχρι που να φτασει εκεινη η μερα :P
Liani

About Me

Other Puppets

Memento Mori

Memento Mori

The boy who wanted to be a real puppet...

Smile as they cry, teach them how to fly. Bring the bed where they'll sleep for last time and in the end.. Dance on their graves...