Are you lost? Don't be afraid my dear, I'll be there when you'll need me.. To sing to you the song of sadness when all hope will have been lost...

Tied Puppets


Liani
Είμαι ο ιππότης της τετράγωνης κρέπας,
ο άρχοντας του κηκλιδώματος,
ο πρίγκιπας της τουαλέτας,
είμαι το φως του φρένου,
η βουβαλική μάζα του τραίνου,
είμαι ο σκουπιδοφάγος του σπιτιού σας.
Είμαι ο άρχοντας
Είμαι ο Μεγιστάνας
Είμαι πριγκίπισσα
Είμαι ο διακόπτης

ΕΙΜΑΙ... Ο Άκυρος Λόρδος
(τυχών συμπτώσεις με αληθινά πρόσωπα είναι τυχαίες)
Σήμερα έκλεισα τα 5 μου :D

Never Judge a Book By It's Cover ;)
<-------------------------------->


Adis
Αν σου πω ποιος είμαι σήμερα, δε θα ξέρεις ποιος θα 'μαι αύριο. Αν προσπαθήσω να σου πω ποιος θα είμαι αύριο από σήμερα, ίσως και να κάνω λάθος. Το χθες είναι πλέον πολύ μακριά. Έτσι γράφω για να "σώσω" το ποιος είμαι τη στιγμή που το κάνω.. Όλοι μας αλλάζουμε, αρκεί να ξέρεις να χειριστείς σωστά αυτό που γίνεσαι..

The page of an old friend

Take a walk down the visual
Bill Ioanou


There are things known and things unknown an' in between are the doors...

Bleeders

Τετάρτη, Ιουνίου 02, 2010



Η τελευταία σκέψη του ήταν  "τέλος πάντων ελπίζω να είναι γρήγορο" πήγε να κάνει κίνηση προς το τέρας όταν ακούστηκε ο θόρυβος ενός μεταλλικού αντικειμένου να χτυπαει το επίσης μεταλλικό πάτωμα. Εκεί που στεκόταν έβλεπε και τα δυο τέρατα. Εκείνο που στεκόταν δίπλα του γύρισε το κεφάλι του προς την μεριά του ήχου και το δεύτερο που ήταν στον διάδρομο σταμάτησε να τρώει και άφησε το χέρι να πέσει απ το στόμα του. Ακούστηκε ένα σπλατς όταν το χέρι έπεσε σε μια λιμνούλα αίματος. Όλα εκτυλίχθηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα, ένιωσε ένα κύμα αέρα να περνά από δίπλα του. Όπως κοιτούσε μπροστά είδε το τέρας από δίπλα του να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα. Η σιωπή διακόπηκε βεβιασμένα από τις ριπές των όπλων και τις κραυγές. Τα μάτια του έβλεπαν το τέρας να κάνει ελιγμούς στους τοίχους και το ταβάνι με τρελή ευλυγισία. Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και κρύφτηκε στην πρώτη κάσα πόρτας που βρήκε μπροστά του. Ο θόρυβος των όπλων ήταν εκκωφαντικός και μέσα στον διάδρομο που ήταν φτιαγμένος από μέταλλο γινόταν ακόμα πιο δυνατός λόγο της αντανάκλασης του ήχου. Οι λάμψεις απ τα όπλα έριχναν πολλές σκιές στους τοίχους. Σφαίρες περνούσαν ξυστά από δίπλα του, μια χτύπησε το φως που ήταν ακριβώς από πάνω του και γυαλιά σκορπιστήκαν παντού. Ο θόρυβος λιγόστεψε, τώρα ακούγονταν μόνο τρία όπλα, πήρε το μεγαλύτερο κομμάτι σπασμένου γυαλιού και το έβγαλε απ την γωνία για να δει το τι γινόταν. Απ την θολή αντανάκλαση έβλεπε δυο σιλουέτες όρθιες να πυροβολούν το τέρας το οποίο κείτονταν στο πάτωμα. Μόλις σταμάτησαν οι πυροβολισμοί τους φώναξε

"υπάρχει και ένα δεύτερο στον διάδρομο"
"στα αριστερά η στα δεξιά?"
"στα δεξιά για εσάς". 
Βγαίνοντας απ την κάσα ένιωσε έναν πόνο στο χέρι του, ήταν ένα κομμάτι γυαλί που τον έκοψε. Το έβγαλε και σηκώθηκε στα πόδια του. Σήκωσε το βλέμμα του, κοίταξε μπροστά του. Τώρα έβλεπε 3 ζευγάρια από εκείνα τα πράσινα φωτάκια να κινούνται. Περπάτησε μέχρι την γωνία της διασταύρωσης και κοίταξε προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτή την φορά κοίταξε και πίσω του, δεν θα έπεφτε δεύτερη φορά στην ίδια κατάσταση.
"βλέπεις τίποτα?" φώναξε κάποιος απ τους τρεις που επιβιωσαν.
"όχι, τίποτα" τους είπε, προσπαθώντας να μην φωνάξει, από μέσα του σκέφτηκε ότι μάλλον δεν θα έπρεπε να φωνάζουν μην έρθουν και άλλα.
"θα σου πετάξουμε γυαλιά νυχτερινής οράσεως, φόρα τα και κοίτα. Και δεν είναι ανάγκη να ψιθυρίζεις. Είναι κουφά."

Του πέταξαν τα γυαλιά, τα φόρεσε και αμέσως όλα φαίνονταν καθαρά με το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα. Δυο άντρες στεκόντουσαν πάνω απ το πτώμα του τέρατος με στολές και όπλα τελευταίας τεχνολογίας, υπήρχε και κάποιος ακόμα σε μια κάσα που πρόσεχε πίσω τους. Τα υπόλοιπα εφτα μέλη της ομάδας ήταν διαμελισμένα, το αίμα είχε δημιουργήσει μικρά ποταμάκια και λίμνες που χυνοντουσαν σε φρεάτια.
"τον διάδρομο κοίτα" του φώναξαν.
Έβγαλε το κεφάλι του με προσοχή και κοίταξε παντού, ακόμα και στο ταβάνι.
"τίποτα, μάλλον έφυγε"
Φάνηκε πως χαλάρωσαν άρχισαν να μαζεύουν ότι μπορούσαν να σώσουν απ τον εξοπλισμό τον ατόμων που μόλις πέθαναν. Όταν τελείωσαν ήρθαν προς το μέρος του κοιτάζοντας προς όλες τις μεριές, τον άρπαξαν και άρχισαν να προχωρανε στους διαδρόμους χωρίς να μιλανε. Την μονοτονία έσπαγαν κάποιες καθοδηγητικές εντολές που έλεγε ο ένας. Πάντα κάποιος πρόσεχε τα νώτα. Έπειτα από περπάτημα αρκετής ώρας σταμάτησαν σε μια πόρτα και την άνοιξαν, μπήκαν όλοι μέσα, κλείδωσαν και άρχισαν να τον ρωτανε.
"ποιος είσαι?"
"Vio Sogre απ την γη"
"ήσουν συνέχεια μόνος σου?"
"ήρθα με τους φίλους μου, αλλά χαθήκαμε"
"τότε πιθανότατα να είναι νεκροί"
"από πού το συμπέρασμα αυτό?" είπα νευριασμένος.
"γιατί στις 4 μέρες που μετακινούμαστε είσαι ο δεύτερος ζωντανός που βρήκαμε μέχρι τώρα"
Ήξερα πολύ καλά τι σήμαινε αυτό. Τις σκέψεις μου διέκοψε μια ακόμα ερώτηση.
"έχεις πάει στρατό?"
"ναι, μηχανικός πυροβόλων όπλων"
"ωραία, θα είσαι χρήσιμος. Να τα χρησιμοποιείς ξέρεις? Η μόνο να τα αποσυναρμολογείς?"
"ξέρω"
"οκ, ας χαλαρώσουμε για την ώρα. Μερικές ώρες ύπνου και μετά συνεχίζουμε."
Τους έβλεπε έκπληκτος να ξαπλώνουν σαν να μην έγινε τίποτα.
"μα καλά, πως μπορείτε? Μόλις χάσατε εφτα άτομα και μπορείτε να κοιμηθείτε?"
"μην το σκαλίζεις, χαλάρωσε όσο μπορείς τώρα γιατί σε δυο ώρες θα φύγουμε από εδώ και πιστεύω ότι τον χρειαζόμαστε τον ύπνο όλοι μας. Κρις εσύ θα είσαι ο πρώτος που θα προσέχεις την πόρτα"
Είδε το άτομο που λεγόταν Κρις να κάθετε μπροστά στην πόρτα, να βάζει γυαλιά νυχτερινής οράσεως και να κάνει κάτι στην βάση της πόρτας

Με το μυαλό κολλημένο στην ίδια ερώτηση έκλεισε τα μάτια του. Δεν πρόλαβε να κοιμηθεί και ξύπνησε από εφιάλτη, ξανάκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να κοιμηθεί και πάλι, άλλαζε συνέχεια θέσεις χωρίς να βρίσκει μια βολική θέση.

"μην το κάνεις αυτό, μπορεί να μην ακούνε αλλά νιώθουν τον παραμικρό κραδασμό."

Κοιμήθηκε και πάλι για μια ώρα η οποία ήταν γεμάτη με περισσότερους εφιάλτες με τέρατα, κομμένα κεφάλια, αίματα και ριπές από αυτόματα. Όταν άνοιξε τα μάτια του είδε το ταβάνι, το ίδιο ταβάνι που είχε στο δωμάτιο του. Όμως τώρα ήταν ένα τελείως διαφορετικό ταβάνι, γεμάτο μοναξιά και πόνο.



to be continued 

13 Commited Crimes:

annanas είπε...

γιατί όνειρο; Δεν είναι η εύκολη λύση;

Πάντως κάνεις καλές περιγραφές. Το "έβλεπα".

Liani είπε...

χαιρομαι που σου αρεσε :D
και ειχα αγχος για το πως θα δεχτει το κοινο το δευτερο μερος :D

Liani

Adis είπε...

Μμμ.. Και εγώ το "είδα", αλλά δεν είδα πουθενά το όνειρο.. Μάλλον κάποιος, κάπου κάνει λάθος..

Κατά τα άλλα δεν το περίμενα να σωθεί να σου πω την αλήθεια! Ωραίο, άντε να δούμε... :)

Καλό βράδυ! (Χωρίς εφιάλτες..) :)

AlexStre είπε...

θέλω να δώ που θα καταλήξει όλο αυτό...και μετα θα σχολειάσω...ποτε περίπου θα βγει η συνεχεια? ελπίζω να μην καθυστερήσει πολύ...: )

annanas είπε...

πάλι μου ξέφυγε το "to be continued" :Ρ
Και πάλι που το είδα, πάλι σε όνειρο με παραπέμπει η τελευταία παράγραφος.Τουλάχιστον δεν τελειώνει εκεί. Για να δούμε τη συνέχεια...

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΨΥΧΗΣ είπε...

''γεμάτο μοναξιά και πόνο.''
Αν αυτό δεν το σκέφτηκες αλλά το ένιωσες, κάτι υπάρχει στην σκέψη σου, θα το σκεφτώ και σε εκείνο τον καφέ που είπαμε θα σου πω την σκέψη μου. Τώρα θέλω τσιγάρο.

Μέρα η νύχτα όλα καλά.

Μια ερώτηση όταν θα μπορείς να σκεφτείς μου ήρθε τώρα που άναψα τσιγάρω. Πως αντιδράς στην μοναξιά και στον πόνο, όχι εσύ ο Χ ανθρωπος.

Liani είπε...

Αδη : ευχαριστω για τις ηρεμες νυχτες χωρις εφιαλτες :) αν και εχω καιρο να δω εφιαλτη δυστηχως.

ΚλεμενοΑιμα : καλα κανεις :) μου αρεσει αυτη η προσεγκηση στο σχολιασμο. οσο για την συνεχεια, γενικα να ξερεις οταν γραφω με Parts μια αναρτηση θα την αφηνω για μια βδομαδα και μετα θα μπει η συνεχεια :) για λογους ευνοητους

Αννανακο μας : αμαν βρε συ μου φαινεται οτι δεν συγκεντρωνεσαι :P αλλα μπορει αν ειναι και λαθος δικο μου, την αλλη φορα η θα γραφω στον τιτλο το ποιο μερος της αναρτησης ειναι η θα σκεφτω κατι αλλο (που το σκεφτηκα ηδη χΔ).
επιτελους εγινες πιο συγκεκριμενη για το θεμα του "ονειρου" :P ειχε προκαλεσει αναστατωση σε ενα συγκεκριμενο μερος των αναγνωστων, γνωστων και αγνωστων (εσυ κυριε αγνωστε αναγνωστη... σου ειπα οτι θελω να κανεις σχολια... κανονισε την πορεια σου... :P)
παντως Αννανα δεν ξερω εαν ειναι καλο να σου πω την αληθεια η οχι για το θεμα του ονειρου γιατι μπορει να χαλασει την ολη αισθηση για την ιστορια. και μετα θελω να μου πεις αργοτερα πως κατεληξες στο οτι ειναι ονειρο :)

ΠαραθυροΨυχε : οσο για την μοναξια και τον πονο. Μοναξια υπηρξε και υπαρχει μπολικη στην ζωη μου λογο επιλογης μου αλλα και χωρις επιλογη μου. Ωρες ωρες απλως θελω να ειμαι μονος, αλλες ωρες απλως ειμαι μονος για διαφορους λογους.
Πονος : δεν μπορω να πω οτι εχω αρκετο στην ζωη μου και μου λειπει. γιατι πιστευω πως μονο οταν ποναμε μαθαινουμε και απ την στιγμη που δεν πονω δεν προχωρω. Ισως πρεπει να κανω μερικες επιλογες για να ξαναεπιστρεψει στην ζωη μου, δεν ξερω τι να σου πω :)
Ερωτηση : δεν μπορω να καταλαβω τι εννοεις οταν λες Χ ανθρωπος. μιλας για τον γιαννη νουμερο 2 που υπαρχει μεσα μ? :P η για κατι αλλο? εαν μιλας για το πρωτο να πω την αληθεια ποτε δεν το σκεφτηκα και τωρα που το σκεφτομαι δεν θυμαμαι να υπαρχει καμια αντιδραση απο εκεινον, η τουλαχιστον δεν τον σκεφτομουν οταν ημουν σε δυσκολη θεση. παντα οταν ειχα δυσκολες καταστασεις το μυαλο μου δουλευε 100% για την κατασταση και δεν ειχα την ωρα για να κατσω και να σκεφτω το τι σκεφτεται ο Χ.
Καφες : περιμενω πως και πως να βρουμε καποια μερα για να το κανονισουμε, εχω πολλες ερωτησεις που πρεπει να αρχισω να σημειωνω γιατι θα χαθουν στα κυματα της αβυσενιας θαλασσας σκεψεων που υπαρχει μες το μυαλο μου.

ΥΓ: ευχαριστω την Μη Αναγνωρισμενη η Αναγνωρισιμη για την μουσικη υποκρουση της τελευταιες 2 ωρες, μου εδωσαν ωθηση για να γραψω το σχολιο :)

Lianiς

annanas είπε...

σου λείπει ο πόνος;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ρε δεν πάτε καλά λέω 'γω! Μια χαρά προχωράς και χωρίς αυτόν! Άκου με κι εμένα που έχω και 5 χρόνια παραπάνω στην πλάτη μου :ΡΡ

( βλέπω το ς το καθιέρωσες :)) )

Liani είπε...

ναι το τελικο Σ μου αρεσει που δινει μια ελληνικη σπιθα στο αγγλικο, το δοκιμασα και στο προφιλ μου αλλα δυστηχως δεν μου αρεσουν καποια πραγματα οπως το "Blessed by Liani". οταν στο τελος εχει το ς ειναι ασχημο στο αυτι :P. αλλα στα σχολια το καθιερωσα :D μου αρεσει ΧΔ

κοιτα Αννανα μου πιστευα οτι οταν μπηκες στο βλογ αυτο το ειχες καταλαβει οτι δεν ειμαστε "νορμαλ" ανθρωποι. οπως ειπα και πιο πριν, εαν δεν πονεσεις δεν μαθαινεις. νιωθω στασιμος. Και εξαλλου ειναι ωραιο να νιωθεις πονο γιατι σου δειχνει οτι εισαι ακομα ζωντανος. οταν σταματησεις να νιωθεις τοτε ειναι που πρεπει να αρχιζεις να τρομαζεις.

οσο για τα χρονια που λες θα σου ενα πραγμα. Δεν ενδιαφερομαι για το ποια χρονια γεννηθηκε καποιος, με ενδιαφερει το τι σκεψεις θα με αναγκασει να κανω και το τι θα με κανει να ανακαλυψω μεσα μου. ο πονος δεν εχει καμια διαφορα σε οποια ηλικια και να εισαι. αλλοι γεννιουνται με πονους. αλλοι τους ζουνε.
Lianiς

annanas είπε...

δεν εννοοούσα ότι ο πόνος έχει διαφορά από ηλικία σε ηλικία, αλλά ότι έχοντας δει 5 πράγματα παραπάνω, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι προχωράς και μαθαίνεις και χωρίς τον πόνο. Το γέλιο κι η χαρά επίσης σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός.

Adis είπε...

Ηρεμήστε, μη μαλώνεται! (Αστειεύομαι) :P

Λοιπόν, ας τα πάρουμε απ' την αρχή.

Annana,
θα σε ρωτήσω κάτι για να ξεκαθαρίσει το θέμα με το "όνειρο"..
Πως γίνεται όταν ξυπνήσεις από ένα όνειρο να νιώθεις μοναξιά και πόνο? Μόνο αν δεν ήταν όνειρο...

Επιπλέον, αν και έχεις δίκιο στο τελευταίο σχόλιό σου για το γέλιο και τη χαρά θα σου πω κάτι..
Νομίζω πως ο Liani τα 'χει αυτά και με το παραπάνω.. ;) Και είπε "νιώθω στάσιμος" οπότε το βρίσκω πολύ φυσιολογικό να του λείπει μια αλλαγή οποιασδήποτε φύσης..

Και τώρα ας γυρίσω σε σένα Liani.
Είπες: "...πίστευα ότι όταν μπήκες στο blog αυτό το είχες καταλάβει ότι δεν είμαστε "normal" άνθρωποι". Ε και εγώ σου λέω να μιλάς για τον εαυτό σου! Άκουσε εκεί δεν είμαστε normal!..

....
...
..
.
Αααγγ μπουκουπίπουππα..
Μπουμπικάμπουντι, μπακαμπουντίμπουντα! Ααουυυ..! :P

Πάω φάω τώρα εγώ...

Κ-νύχτα σε όλους κατά τα άλλα! :)

Liani είπε...

πφφφφ... Αδη κανεις δεν μαλωνε μεχρι που ηρθες εσυ :P (απο ποτε κανεις ειδιετερα σε ξενη γλωσσα? :O και τι γλωσσα ειναι αυτη? χΔ lol). παντως για την αλλαγη το επιασες :P

παντως μπορω να πω οτι ενα ονειρο μπορει να σου προκαλεσει πονο και μοναξια. αρκει να ειναι πολυ εντονο και προσωπικο που εμπεριεχει μπολικους θανατους, σφαγες, ακρωτιριασμους, βιασμους, αποκεφαλισμους, βασανισμους και τραγουδι με σφιριγμα... αλλα μπορει πιστευω, και εαν δεν κανω λαθος αυτο λεγετε εφιαλτης (αλλα πιθανοτατα να κανω λαθος οποτε προχωραμε στο επομενο θεμα)

Α...ναι δεν υπαρχει αλλο θεμα...
οκ παω να δω καμια ταινια που εχω δει ηδη
CU & What's Up = BBF (akuro)

Lianiς

annanas είπε...

το ταβάνι του δωματίου μας, ως επί το πλείστον είναι γεμάτο μοναξιά και πόνο κι αυτό γιατί το κοιτάμε κυρίως όταν ξαπλώνουμε κι η ψυχολογία μας είναι χάλια. Αλλιώς γιατί να παρατηρείς το ταβάνι σου;;;
Επομένως ο ήρωας θέλοντας να ξεφύγει από την μοναξιά και τον πόνο του, το 'ριξε στον ύπνο - την άρνηση- βλέπε και ανάρτηση Adis.
Το όνειρο λοιπόν, παρόλο που ήταν εφιάλτης, είχε δράση και τον έκανε να νιώσει ζωντανός - ότι ξεφεύγει από τα πραγματικά του προβλήματα.
Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι ήταν όνειρο και ότι επιστρέφει στη μιζέρια του και στο ταβάνι του.Αυτά.

About Me

Other Puppets

Memento Mori

Memento Mori

The boy who wanted to be a real puppet...

Smile as they cry, teach them how to fly. Bring the bed where they'll sleep for last time and in the end.. Dance on their graves...