Are you lost? Don't be afraid my dear, I'll be there when you'll need me.. To sing to you the song of sadness when all hope will have been lost...

Tied Puppets


Liani
Είμαι ο ιππότης της τετράγωνης κρέπας,
ο άρχοντας του κηκλιδώματος,
ο πρίγκιπας της τουαλέτας,
είμαι το φως του φρένου,
η βουβαλική μάζα του τραίνου,
είμαι ο σκουπιδοφάγος του σπιτιού σας.
Είμαι ο άρχοντας
Είμαι ο Μεγιστάνας
Είμαι πριγκίπισσα
Είμαι ο διακόπτης

ΕΙΜΑΙ... Ο Άκυρος Λόρδος
(τυχών συμπτώσεις με αληθινά πρόσωπα είναι τυχαίες)
Σήμερα έκλεισα τα 5 μου :D

Never Judge a Book By It's Cover ;)
<-------------------------------->


Adis
Αν σου πω ποιος είμαι σήμερα, δε θα ξέρεις ποιος θα 'μαι αύριο. Αν προσπαθήσω να σου πω ποιος θα είμαι αύριο από σήμερα, ίσως και να κάνω λάθος. Το χθες είναι πλέον πολύ μακριά. Έτσι γράφω για να "σώσω" το ποιος είμαι τη στιγμή που το κάνω.. Όλοι μας αλλάζουμε, αρκεί να ξέρεις να χειριστείς σωστά αυτό που γίνεσαι..

The page of an old friend

Take a walk down the visual
Bill Ioanou


There are things known and things unknown an' in between are the doors...

Bleeders

Παρασκευή, Ιουνίου 11, 2010



"Μην κουνηθείς, είναι έξω απ την πόρτα"
Αφουγκράστηκε αλλά δεν άκουγε ούτε τον παραμικρό θόρυβο. "Δεν ακούω τίποτα"
"Το να μην τα ακούς είναι φυσικό, αλλά ευτυχώς για εμάς είναι θερμόαιμα ζώα, η ό,τι είναι, και φαίνονται με infravision"
"έφυγαν"

Μόλις το ακούσαμε σηκωθήκαμε, τότε είδα ότι εκείνος που καθόταν μπροστά στην πόρτα δεν ήταν ο Κρις, απ ότι φαίνεται άλλαζαν όσο κοιμόμουν. Και μπροστά του είχε 2 μικρές οθόνες που έδειχναν τον διάδρομο με σκούρα χρώματα και κάποια σημεία ήταν κόκκινα.

«Ώστε έτσι έχουν επιβιώσει μέχρι τώρα» σκέφτηκα.

"Και τώρα? Τι θα κάνουμε? Έχετε κάποιο σχέδιο η απλώς θα μετακινούμαστε?" ρώτησα

"Ο στόχος είναι να βρούμε ένα μέρος πιο ασφαλές, με πιο χοντρές πόρτες, τοίχους και προμήθειες" του απάντησε κάποιος.

"και ποσό μακριά είμαστε από αυτό το στόχο?" ρώτησα με ενθουσιασμό.

"δυο διαδρόμους των 100 μέτρων, σκάλες των τεσσάρων ορόφων και από εκεί και πέρα είναι 220 μέτρα ευθεία μέχρι την πόρτα της σωτηρίας μας" αυτός που μίλησε ήταν ο Κρις που είχε μόλις ξυπνήσει. Σηκώθηκε και ήρθε κοντά μου "Εγώ είμαι ο Κρις, μέσα στην βιασύνη μας δεν συστηθήκαμε, είμαι ο ειδικός σε τεχνολογικά, χάρτες, άνοιγμα πορτών, ότι θες" είχε ένα ελαφρύ χαμόγελο στο πρόσωπο του. Ήταν ο πιο μικροκαμωμένος απ όλους, λίγο πιο κοντός από εμένα και πιο λεπτός.

"Κάλβιν, είμαι ο αρχηγός της ομάδας." Αυτός ήταν που καθόταν μπροστά στην πόρτα.

"Και εγώ είμαι ο Κερκ"

"ο Κερκ ήταν απλός πολίτης όταν τον βρήκαμε αλλά τώρα με όσα περάσαμε μαζί έχει γίνει ένας πολύ καλός στρατιώτης" πρόσθεσε ο Κάλβιν.

"Χαίρομαι που σας γνωρίζω, Vio, όπως ήδη ξέρετε"

"Λοιπόν μαζευτείτε, είναι ώρα να φύγουμε, το πεδίο είναι ελεύθερο και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε"

Ο Κάλβιν γύρισε προς την μεριά του Vio κρατώντας στο χέρι του ένα αυτόματο πολυβόλο.

"θα σου είναι χρήσιμο, αλλά πρόσεχε που ρίχνεις, το μόνο που μας λείπει είναι κάποιος να πυροβολάει εμάς"

Για τον όγκο του ήταν ελαφρύ και εύστροφο όπλο, αλλά ήταν το διπλάσιο πάχος απ το χέρι του και σχετικά μακρύ.

"Πάμε, και κάτι άλλο Vio, έξω ούτε κιχ πρέπει να προσέχουμε. Προσπάθησε να μας ακολουθείς και μη μένεις πίσω"

Η πόρτα άνοιξε και πάλι η μυρωδιά του σάπιου και της καμένης σάρκας γέμισε τα πνευμόνια του. Αυτή την φορά ήταν χειρότερα γιατί δυο ώρες να αναπνέεις σχετικά καθαρό αέρα και μετά πάλι να βγαίνεις έξω ήταν σαν βασανιστήριο, ήθελες να ξεράσεις. Ένας ένας βγήκαμε όσο πιο αθόρυβα μπορούσαμε ο Κρις μας έδειξε την κατεύθυνση που έπρεπε να πάμε, είχε τα σχέδια του κρουαζιερόπλοιου μέσα σε έναν υπολογιστή παλάμης. Φτάσαμε στην πόρτα που οδηγούσε στις σκάλες και βρήκαμε μια τρυπούλα που ίσα ίσα χώραγε το καλώδιο για την οπτική κάμερα. Την πέρασε ο Κρις από εκεί και κοίταξε παντού μέσα απ την οθόνη. Όσο κοιτούσε ο Κρις ο καθένας μας πρόσεχε τον διάδρομο. Η πόρτα άνοιξε μετά από μερικά λεπτά προσπάθειας του Κρις. Περάσαμε και την κλείσαμε πίσω μας. Ακολουθήσαμε τον Κρις που πήγαινε προς τα επάνω στις σκάλες. Ανεβήκαμε τέσσερις ορόφους και σταματήσαμε πάλι μπροστά σε μια πόρτα. Ο Κρις έκανε ότι έκανε και πριν, άνοιξε την πόρτα αφού πρώτα έλεγξε το χώρο, πέρασε πρώτος. Μετά ακολούθησε ο Κάλβιν, ο Vio και τέλος ο Κερκ.

"Να! Εκείνες οι δυο πόρτες είναι ο στόχος μας" ψιθύρισε ο Κρις δείχνοντας προς τα δεξιά του σκοτεινού διαδρόμου. Δεν φαίνονταν πολύ καθαρά όμως απ το αχνό φως μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν δυο πόρτες και το ότι ήταν αρκετά μακριά. Άρχισαν να περπατάνε προς τα δεξιά, αθόρυβα και αργά. Μπορούσες να ακούσεις την καρδιά σου μέσα στην σιωπή που κυρίευε όλο το πλοίο. Είχαν μείνει δέκα με δεκαπέντε μέτρα μέχρι να φτάσουν όταν άκουσαν κάτι απ την μεριά που μόλις ήρθαν. Όλοι πάγωσαν, γύρισαν αργά προς το μέρος που ακούστηκε ο θόρυβος και περίμεναν. Ο Vio είχε πάρει το δάχτυλο απ την σκανδάλη για να μην κάνει κανένα λάθος, «καλύτερα να αρχίσω να πυροβολώ τελευταίος παρά να κάνω καμιά μαλακιά τώρα και να μας καρφώσω όλους» σκέφτηκε από μέσα του. Με τις καρδιές τους να χτυπάνε σε τρελούς ρυθμούς όλοι στεκόντουσαν ακίνητοι. Ο Κάλβιν έκανε μια χειρονομία που σήμαινε να αρχίσουν να μετακινούνται προς τις πόρτες. Βήμα-βήμα με την πλάτη προς τις πόρτες και κοιτώντας στην διασταύρωση που υπήρχε μπροστά τους έφτασαν στα 5 μέτρα απόστασης απ την σωτηρία τους. Για μια στιγμή ο Vio κοίταξε προς τις πόρτες και ξανάφερε το βλέμμα του πίσω στην διασταύρωση. Μακάρι να μην έκανε εκείνη την κίνηση. Πάτησε κάτι κυλινδρικό και προσγειώθηκε με την πλάτη στο πάτωμα, χτύπησε το κεφάλι του και άφησε να του διαφύγει ένα μακρόσυρτο φωνήεν. Τα τρία Κ γύρισαν για να δουν τι έγινε και μόλις κατάλαβαν άλλαξαν ταχύτητα. Ο Κρις έτρεξε προς την πόρτα και άρχισε την διαδικασία για να την ανοίξει. Ο Κερκ σήκωσε τον Vio και πήρε θέση στα αριστερά αντίστοιχα ο Κάλβιν στα δεξιά και ο Vio έμεινε στην μέση ακριβώς πίσω απ τον Κρις. Ξαφνικά άκουσαν την κραυγή ενός τέρατος. Ύστερα το είδαν να βγαίνει απ την κρυψώνα του και να τρέχει καταπάνω τους. Περίπου 2 λεπτά αργότερα έπεσε νεκρό 17 μέτρα πριν τους φτάσει. Τρία ακόμη ξεπρόβαλαν απ τις γωνίες της διασταύρωσης και ελίσσονταν απ τις σφαίρες τους, ωστόσο έπεσαν και εκείνα νεκρά.



"Κρις τελείωνε" ακούστηκε ο Κάλβιν.

Ο Κρις δεν απάντησε και συνέχισε να κάνει ότι έκανε.

Λίγη ώρα αργότερα είδαν ένα ‘τοίχος’ από τέρατα να κατευθύνεται καταπάνω τους. Όλοι άνοιξαν πυρ, τώρα πια δεν υπήρχε λόγος να στοχεύεις. Όπου και να πετύχεις κακό δεν έκανε, όσες χειροβομβίδες είχαν τις πέταξαν, άλλαζαν γεμιστήρες ανά μερικά λεπτά.

"ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΑ" φώναξε ο Κρις

Μισάνοιξε την πόρτα και άρχισε να πυροβολάει και εκείνος, όλοι μαζί άρχισαν να οπισθοχωρούν, πρώτος πέρασε την πόρτα ο Κερκ, μετά ο Vio και ύστερα ο Κάλβιν. Το όπλο του Κρις υπερθερμάνθηκε και σταμάτησε να λειτουργεί, τότε και τρέχοντας πέρασε απ την πόρτα και όλοι μαζί την έκλεισαν. Ο Κερκ και ο Κάλβιν κάθισαν κάτω με τα βλέμματα τους στην πόρτα η οποία τρανταζόταν απ τα χτυπήματα των τεράτων απ την άλλη πλευρά. Σιγά – Σιγά σταμάτησαν οι χτύποι και μες την σιωπή μίλησε πρώτος ο Κρις.

"Πολύ ζέστη έχει εδώ μέσα και υγρασία"

Ο Κρις άρχισε να βγάζει την στολή του και μετά το μπλουζάκι. Όλη αυτή την ώρα ο Vio ήταν όρθιος και κοιτούσε και εκείνος την πόρτα. Άνοιξε το στόμα του και άρχισε να μιλάει. Όση ώρα μιλούσε γυρνούσε για να δει των Κερκ και των Κάλβιν πίσω του.

"επιτέλους καταφ…"

Τελειώνοντας την στροφή το πρόσωπό του παραμορφώθηκε και με αργά βήματα ακούμπησε με την πλάτη στις ατσάλινες πόρτες, απ τις οποίες πριν από μερικά λεπτά μπήκαν. Με τον δείκτη έδειχνε προς την κατεύθυνση που οι άλλοι τρεις είχαν γυρισμένη την πλάτη τους. Γύρισαν και τα πρόσωπά τους παραμορφώθηκαν εξίσου. Το θέαμα ήταν αποτρόπαιο, εκατοντάδες..|..λούτρινα κουκλάκια του Winnie The Pooh τους ορμούσαν για να τους πιουν το αίμα (οκ οκ δεν έγινε κάτι τέτοιο :P απλώς δεν άντεξα να μην κάνω και ένα αστείο σε όλη την ιστορία XD)..|..άνθρωποι ζωντανοί ή μη να καταβροχθίζονται από μικρά τέρατα υπό την επίβλεψη της Mother-Monster η οποία παρακολουθούσε με ικανοποίηση τους απογόνους της να τρέφουν την κολασμένη πείνα τους.

To Be Continued

3 Commited Crimes:

AlexStre είπε...

χαχαχαχαχα ε έλεος πια ! γουίννι κουκλάκια!!! anyway...γιατί νομίζω ότι δεν τελειώνει εδω η ιστορία? ε! δεν πρέπει να τελείωσει εδω...θέλω κι άλλη δράση...τι θα γίνει με την Mother-monster(πρίεργο όνομα για κακό) εεε θέλω κι άλλο!

Adis είπε...

Συμπέρασμα του Run Like Hell στο σύνολο του:

"Το τρέξιμο δεν αποδίδει. Αν κάτι είναι να συμβεί θα συμβεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.."

Και κάτι που θα συμβεί σίγουρα είναι ο θάνατος.. Που στην περίπτωση αυτή δε φαίνεται καθαρά και όπως είπε ο Stolenblood θα μπορούσε να έχει και συνέχεια το story, αλλά νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς η συνέχεια είναι προφανές...



Και να που τελικά δικαιοθήκαμε, δεν ήταν όνειρο.. (Αλλά καλύτερα να ήταν για τον καημένο τον Vio...) :P


Καλό βράδυ! :)

Liani είπε...

StolenBlood : απλως το Μητερα-Τερας μου ακουγοταν πολυ καπως και αποφασισα να το γραψω στα αγγλικα.

Αδη : ενδιαφερον πορισμα. Α! και ποιος ειπε οτι δεν ηταν ονειρο? :P

παντως για εκεινους που μιλησα σημερα και γενικα αυτες τις ημερες. μαλλον θα σας ζητησω συγνωμη και θα ανακοινωσω οτι αυτο δεν ειναι το τελος ακομη. την επομενη βδομαδα θα ειναι το τελος :)

Συγνωμη για την αναστατωση

ΥΓ: εχω αυπνιες και χαρη στον Rob Dougan μολις βρηκα το τελος ΧΔ
χαχα ναναι καλα

cu next week :D
Lianiς

About Me

Other Puppets

Memento Mori

Memento Mori

The boy who wanted to be a real puppet...

Smile as they cry, teach them how to fly. Bring the bed where they'll sleep for last time and in the end.. Dance on their graves...