Are you lost? Don't be afraid my dear, I'll be there when you'll need me.. To sing to you the song of sadness when all hope will have been lost...

Tied Puppets


Liani
Είμαι ο ιππότης της τετράγωνης κρέπας,
ο άρχοντας του κηκλιδώματος,
ο πρίγκιπας της τουαλέτας,
είμαι το φως του φρένου,
η βουβαλική μάζα του τραίνου,
είμαι ο σκουπιδοφάγος του σπιτιού σας.
Είμαι ο άρχοντας
Είμαι ο Μεγιστάνας
Είμαι πριγκίπισσα
Είμαι ο διακόπτης

ΕΙΜΑΙ... Ο Άκυρος Λόρδος
(τυχών συμπτώσεις με αληθινά πρόσωπα είναι τυχαίες)
Σήμερα έκλεισα τα 5 μου :D

Never Judge a Book By It's Cover ;)
<-------------------------------->


Adis
Αν σου πω ποιος είμαι σήμερα, δε θα ξέρεις ποιος θα 'μαι αύριο. Αν προσπαθήσω να σου πω ποιος θα είμαι αύριο από σήμερα, ίσως και να κάνω λάθος. Το χθες είναι πλέον πολύ μακριά. Έτσι γράφω για να "σώσω" το ποιος είμαι τη στιγμή που το κάνω.. Όλοι μας αλλάζουμε, αρκεί να ξέρεις να χειριστείς σωστά αυτό που γίνεσαι..

The page of an old friend

Take a walk down the visual
Bill Ioanou


There are things known and things unknown an' in between are the doors...

Bleeders

Δευτέρα, Αυγούστου 16, 2010

Βενζίνη και αίμα είχαν γίνει ένα και ολόκληρο το πάτωμα έμοιαζε με πίνακα ζωγραφικής ελεύθερου σχεδίου.. Και στη μέση... Πως μπορεί να τον είχαμε ξεχάσει αυτόν?.. Τις καθημερινές κοιμόταν εκεί, το είχαμε ακούσει κάποια στιγμή από κάτι παιδιά, αλλά το αγνοήσαμε.. Και αυτή η λεπτομέρεια μας κόστισε.. Ήταν ο φύλακας του σχολείου μ' ανοιχτό το στόμα και την πεταλούδα του Κώστα καρφωμένη λίγο πιο πάνω απ' το δεξί του μάτι.. Το κρανίο του είχε ανοίξει σ' εκείνο το σημείο και σχεδόν μπορούσες να δεις μέσα.. Μάλλον δεν ήταν απλά καρφωμένη... Μου κόπηκε η ανάσα και άθελά μου έπνιξα ένα ουρλιαχτό που προσπάθησε να βγει προς τα έξω.. Ακόμη αναρωτιέμαι πως δεν λιποθύμησα τότε.. Εντάξει, κάτι πήγε στραβά, αλλά έπρεπε να το τελειώσουμε αφού φτάσαμε ως εδώ, σκέφτηκα.. Μα ακόμη δεν ήξερα που είναι οι άλλοι... Και τότε αμέσως γύρισα και κοίταξα τα σκαλιά του δευτέρου ορόφου, κλείνοντας με μανία την πόρτα πίσω μου από άγχος, φόβο και θυμό ταυτόχρονα...

Ανέβηκα και στον τελευταίο όροφο λοιπόν και άρχισα να ψάχνω τις αίθουσες μία μία όσο πιο γρήγορα μπορούσα.. Και λίγο πριν ανοίξω την πόρτα της τρίτης τάξης άκουσα τη φωνή της Κλεοπάτρας στο τελείωμα μιας φράσης να λέει: "..και αν μας δει?" Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει με διπλάσια ταχύτητα σε σημείο που νόμιζα πως θα εκραγεί.. Δεν είχα καθόλου υπομονή για ν' ακούσω τη συνέχεια και έτσι άνοιξα με δύναμη την πόρτα χτυπώντας την για να κάνω και εντύπωση.. Ήμουν σίγουρος... Αυτός ήταν όρθιος στην ευθεία μου με την πλάτη γυρισμένη και αυτή στην αγκαλιά του καθισμένη πάνω στην έδρα.. Και μάλλον τους είχα κόψει πάνω στο καλύτερο.. Αμέσως τα μάτια μου γούρλωσαν και κοκκίνισα ολόκληρος. Το κεφάλι μου έτρεμε απ' την ένταση και τα χέρια μου κόλλησαν αυτόματα στα μαλλιά μου σε μια κίνηση απόγνωσης.. Δάγκωσα τα χείλη μου τόσο δυνατά που μάτωσαν γιατί δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω, ή να κλάψω.. Και πίστεψέ με ειλικρινά δε μπορώ να σου περιγράψω πως ακριβώς ένιωσα... Ακόμη θυμάμαι εκείνα τα βλέμματα στα πρόσωπά τους όταν γύρισαν και με κοίταξαν σαστισμένοι.. "Εγώ δεν... Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και τυχαία.. Δε θα το έκανα, δε θα το επιδίωκα και το ξέρεις..", μου είπε κάνοντας δυο φοβισμένα βήματα προς το μέρος μου.. Εγώ φυσικά δεν ήθελα ν' ακούσω τίποτα και κατευθείαν όρμισα πάνω του πιάνοντάς τον απ' το γιακά και ρίχνοντάς τον κάτω. Μετά του έριξα και μια μπουνιά στη μύτη με όλο το μίσος που με είχε κυριεύσει εκείνη τη στιγμή και μαζί με το αίμα που κύλησε στο μάγουλό του ακούστηκε μια κραυγή  που μου διαπέρασε τ' αυτιά.. Ήταν η Κλεοπάτρα που είχε παγώσει στη θέση της μη ξέροντας ποιανού το μέρος να πάρει.. Γύρισα και την κοίταξα, αλλά δεν είπε κουβέντα.. Έμεινε εκεί να μας κοιτάζει για αρκετή ώρα... Ο Κώστας βέβαια, δεν αντέδρασε καθόλου λες και αποδεχόταν το όλο γεγονός πολύ φυσιολογικά.. Μου είχε φανεί τόσο περίεργο, αλλά δε με ένοιαζε και πολύ έτσι που είχαν γίνει τα πράγματα.. Αμέσως τον σήκωσα και τον έδεσα σε μια καρέκλα με το σχοινί που κουβαλούσε πάνω του.. (Και το αστείο είναι πως τον είχα κοροϊδέψει τότε στην αρχή γιατί του είχα πει πως ουσιαστικά δεν υπήρχε λόγος να πάρει το σχοινί μαζί του.. Που να 'ξερα!..) Μετά πήγα τρέχοντας στη βιβλιοθήκη που ήταν ακριβώς έξω απ' την αίθουσα και πήρα από μέσα ένα ξεχασμένο μπαλάκι του τένις που είχα δει με την άκρη του ματιού μου μπαίνοντας... Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το είχα βάλει κιόλας στο στόμα του Κώστα και του το είχα κλείσει με χαρτοταινία για να μη μπορεί να το φτύσει.. Μετά έκανα ένα βήμα πίσω σε απόσταση ενός μέτρου περίπου, σήκωσα το ρόπαλο και πήρα θέση... Κάτι πήγε να μουγκρίσει καθώς κουνιόταν πέρα δώθε μαζί με την καρέκλα (όσο μπορούσε) και εγώ του το ανταπέδωσα με το πιο άρρωστο χαμόγελο που είχα λέγοντάς του: "Ελπίζω τουλάχιστον να μη με ξεχάσεις μετά απ' αυτό..". Και πριν καλά καλά τελειώσω τη φράση έσφιξα τα χέρια μου και...

6 Commited Crimes:

AlexStre είπε...

και μετά? και μετά? : )

Adis είπε...

Stolenblood,
μετά είν' το καλύτερο.. xD

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

μμμμ, ξενέρωτος ο ήρωάς σου.

αντί να οργανώσει μια παρτουζίτσα με τους άπιστους πριν τον μεγάλο χαμό, αρχίζει τις χαζοζηλοφθονίες

κανονικά θα έπρεπε πρώτα να απολαύσει αχαλίνωτο και απαράδεΧτο σεξ και μετά να κόψει κώλους...

με άλλα λόγια
γιατί τόση βία βρε παιδί μου;
μπάι δε γουέι, έχει δει το καρτουν "happy tree friends?"

Adis είπε...

Dr. Aparadektos,
απαράδεΧτο σεξ ε? Μάλιστα δεν το είχα δει έτσι.. Θα μπορούσε, απλά ίσως ήταν αρκετά αδύναμος και φοβιτσιάρης για ν' αντιμετοπίσει έτσι την κατάσταση..

Η βία στα κείμενα αυτά (και γενικότερα στο blog αυτό) δημιουργείται μέσα απ' την ανάγκη του ανθρώπου να ξεδώσει κάπου, αντιμετοπίζοντας έτσι έμμεσα τα προσωπικά προβλήματα τη ζωής χωρίς όμως τη χρήση βίας προς τα έξω. (Μιλάω πάντα για 'μένα και τα δικά μου κείμενα μόνο). Είναι ένα καλό και χαζό ίσως κόλπο, αλλά πιάνει.. (Και ένα μυστικό: τα ονόματα στο συγκεκριμένο παραμύθι είναι παρμένα από αληθινούς ανθρώπους.. Όχι οι χαρακτήρες, μόνο τα ονόματα..).

Όσο για τα happy tree friends, έχω δει πολλά επισόδια, αλλά όχι όλα.. Κάποια στιγμή ίσως.. Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να δώσουν καμιά καλή ιδέα.. Χμ... Ευχαριστώ!

Καλό μεσημέρι. :)

Adis είπε...

Chrisa,
να με φοβάσαι? Εμένα? Ούτε μύγα δεν πειράζω εγώ!! :P

Καλό βράδυ! :*

Liani είπε...

βια ε?
εγω το βλεπω σαν ταμπου, ειναι ενα ομορφο συναισθημα που σου προκαλει ολοκληρωση αρκει οι γροθιες σου να βρουν το προσωπο που πραγματικα η καρδια σου επιθημει.

ζηλευω εκεινους που μπορουν να εκφρασουν την βια πανω σε κατι.

About Me

Other Puppets

Memento Mori

Memento Mori

The boy who wanted to be a real puppet...

Smile as they cry, teach them how to fly. Bring the bed where they'll sleep for last time and in the end.. Dance on their graves...